บทที่ 42 บทที่ 42 ห่างเพียงเอื้อมมือ

เหมยหลิงไปยืมรถเทียมเกวียนจากคนในหมู่บ้านให้ไปส่งจ้าวไป๋ลู่ที่เมืองหลวง ระยะทางจากหมู่บ้านชาวประมงกับเมืองหลวงค่อนข้างห่างไกลไม่น้อย เกรงว่ากว่าจะถึงจวนตระกูลจ้าวก็คงจะย่ำค่ำเป็นแน่ จ้าวไป๋ลู่จึงให้เหมยหลิงพาบุตรชายของตนเองไปด้วย นางอยากให้เหมยหลิงพักที่จวนตระกูลจ้าวสักคืน แล้วค่อยออกเดินทางกลับ

เ...